Fietsen over oude spoortracés: het ideale huwelijk van moderne noden en oude verdiensten

In grote delen van Europa ligt een compleet net aan spoorlijnen uit de tijd dat wij nog in de trein geloofden. Over veel van die lijnen, vaak buurt- en/of smalspoor trajecten, rijden geen treinen meer. Maar de infrastructuur die is blijven liggen is van onschatbare waarde. Als wij niets doen verdwijnt die echter door allerhande ruimte-aanspraken, of gewoon omdat de natuur zijn werk doet.
De moderne mens moet blijven bewegen en dat kan hij maar het beste in de buitenlucht doen. Maar het moet natuurlijk niet te gek worden en de ouderen moeten ook mee kunnen doen. Dus autovrij en met maar flauwe hoogteverschillen heeft de voorkeur. Het ideale huwelijk van moderne noden en oude verdiensten is geboren. Veel oude spoorwegtracés zijn interessant genoeg om er fietspaden c.a. van te maken.
Nut en noodzaak is zo langzamerhand wel aangetoond. Nu de uitvoering nog. Daar is de afgelopen jaren voortgang in geboekt. De Vennbahn is daar een sprekend voorbeeld van. Maar het kan natuurlijk altijd beter en vooral meer.
Op zoek naar fietspaden op oude spoortracés heeft nog een bijkomend effect. Je komt nog eens ergens. Zo kon dit tweede deel 'Rijden als een trein' ontstaan, over twaalf spoortracés die een nieuw leven kregen.

Albert de Reyger
dec. 2014